Γράφει ο Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης Αμφικτύων
Η κρίση της Ευρώπης εμφανίζεται στην ιστορία της. Αρχίζει από τον διαβόητο Καρλομάγνο ένα, εστεμμένο ηγεμόνα των Φράγκων από το Ααχεν της Γερμανίας, ο οποίος κατά τους μεσαιωνικούς χρόνους εκχριστιάνισε επί ποινή θανάτου τους υπηκόους του, έκανε μαζική σφαγή αιχμαλώτων πολέμου και καθυπόταξε τους φεουδάρχες της Ευρώπης κάτω από το στέμμα του. Το «πνευματικό» έργο της εποχής του έχει σχέση με τον θεοκρατικό δογματισμό και τον «ιπποτισμό» της μεσαιωνικής Ευρώπης. Καθώς φαίνεται η Ευρώπη ακόμη δεν έχει απογαλακτιστεί από τη φυλετική της καταγωγή, η οποία ανάγεται σε πρωτόγονες φυλές και ορδές επιδρομικών λαών που ξεκίνησαν από την Κεντρική Ασία και μέσω Καυκάσου κατέληξαν στην Ανατολική Ευρώπη. Αυτά τα Γερμανικά φύλα αρχικά έγιναν υποτελείς και αργότερα πολέμιοι της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Η Βόρεια Ευρώπη λησμόνησε ότι αυτά τα άγρια και πρωτόγονα στίφη δεν είχαν και δεν δημιούργησαν πολιτισμό, αντίθετα καταπολέμησαν τις πολιτιστικές δυνάμεις της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας η οποία υπήρξε φορέας του πανάρχαιου και λαμπρού Ελληνικού Πολιτισμού.
Ο Καρλομάγνος πατέρας της Ευρώπης;
Οι βόρειο- Ευρωπαίοι υπέπεσαν σε βαρύτατη Ύβρη και γελοιοποίηση με την αυθαίρετη αναγόρευση του σαν "πατέρα της Ευρώπης'. Οι πρόγονοι της Ευρώπης και του πολιτισμού που σήμερα διαθέτει και υπερηφανεύεται για αυτόν ξεκινούν από πολύ βαθιά. Από την προκατακλυσμιαία εποχή του Αιγαιατικού χώρου. Εκεί είναι το λίκνο του Αιγαιατικού πολιτισμού πριν ακόμη συμβούν οι κατακλυσμιαίες γεωλογικές καταστροφές και μετά από αυτές. Γράφτηκαν το πρώτον στην Αργοναυτική Εκστρατεία από τον Ορφέα και μετά στον Τρωικό Πόλεμο από τον Όμηρο.
Ποίοι όμως ήταν οι Φράγκοι και ποιο το έργο του Καρλομάγνου;
Θα κάνουμε μια σύντομη ιστορική αναδρομή στους Φράγκους και στη δυναστεία των Μεροβιγγείων από την οποία διαδέχθηκε ο Καρλομάγνος.
Το Έθνος των Φράγκων παρουσιάζεται τον 4ο μ.Χ αιώνα. Ηταν πρωτόγονες φυλές που ξεκίνησαν από την Κεντρική Ασία και μέσω Καυκάσου έφθασαν στα ανατολικά της Ευρώπης. Όντας σκληροί πολεμιστές προωθήθηκαν δυτικά και χρησιμοποιήθηκαν από τους Ρωμαίους ως υπερασπιστές των ανατολικών συνόρων ή έδωσαν αιματηρότατες μάχες με τις Ρωμαϊκές λεγεώνες. Τελικά εκχριστιανίστηκαν και επικράτησαν στο χώρο της Κεντρικής Ευρώπης. Αποτελούνταν από τους Σίκαμβρους μαζί με άλλους Γερμανικούς λαούς καθώς ενσωματώθηκαν εις τους καλουμένους Σαλίους Φράγκους. Εκ των Σικάμβρων-Σαλίων Φράγκων προήλθε η Φραγκική βασιλική δυναστεία των Μεροβιγγείων, με γενάρχη τον Μεροβαίο. Η Φραγκία, κυβερνιόταν από τους Μεροβίγγειους, το ισχυρότερο από τα βασίλεια που διαδέχθηκαν τη Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Χαρακτηριστικό τους ότι δεν διεκδίκησαν την καταγωγή τους από κάποιον θεό και δεν έγιναν αντικείμενο λατρείας.
Η βασιλική δυναστεία των Μεροβιγγείων αρχίζει από τα μέσα του 5ου αιώνα μέχρι το 751 μ.Χ. και έχει περίεργη καταγωγή. Το Φραγκικό χρονικό του Φρέντεγκαρ (3.9.) αναφέρει ότι, ενώ η μητέρα του ήταν ήδη έγκυος, από τον Φράγκο βασιλέα Κλόδιο, καθώς μία ημέρα κολυμπούσε εις τον ωκεανό, της επιτέθηκε και την βίασε ένα υδρόβιο όν, που περιγράφεται ως «Ένα τέρας του Ποσειδώνος όμοιο με Κουϊνόταυρο (Quinotauro)». Τούτο προφανώς κρύβει κάποια ανάμιξη με το Ελληνικό γένος από την εποχή του Ηρακλή. Η Μεροβίγγειος δυναστεία βασίλευσε εις τους Φράγκους. Πολλοί αριστοκρατικοί και βασιλικοί οίκοι θεωρούνται απόγονοί της και δια τούτο έχει πρωτεύουσα σημασία εις την θεωρία του Κώδικος Ντα Βίντσι (Ηγουμενείο της Σιών, άγιο αίμα και Γκράαλ, Μαρία Μαγδαληνή κ.λ.π.). Η Μαρία Μαγδαληνή -μια γυναίκα αμφιβόλου ηθικής που έγινε μια από τις πιο αφοσιωμένες μαθήτριές του Χριστού- απέκτησαν ένα παιδί. Και οι απόγονοι του παιδιού έγιναν η δυναστεία των Μεροβίγγειων Φράγκων βασιλέων, οι οποίοι κυβέρνησαν τη σημερινή Γαλλία μεταξύ του 5ου και του 8ου αιώνα μ.Χ. Αυτή προφανώς είναι η σύνδεση της με χριστιανισμό.
Ο Καρλομάγνος ήταν ο μεγαλύτερος γιος του Πιπίνου του Βραχέος και της Βερτράδης του Λαόν και έγινε βασιλιάς το 768 ως το 748 μ.Χ. γνωστός και ως Κάρολος ο Μέγας (Carolus ή Karolus Magnus) αριθμημένος ως Κάρολος Α’. Εγινε και βασιλιάς της Ιταλίας από το 774 και από το 800 χρίστηκε σαν ο πρώτος αυτοκράτορας στη Δυτική Ευρώπη. Η Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία είχε καταλυθεί πριν από τρεις αιώνες.
Η Καρολίγγεια Αυτοκρατορία
Το εκτεταμένο Φραγκικό κράτος που ίδρυσε ονομάζεται Αυτοκρατορία των Καρολιδών (ή Καρολίγγεια Αυτοκρατορία). Αρχικά συμβασίλευε με τον αδελφό του Καρλομάν Α΄. Αυτός πέθανε ξαφνικά το 771. Προφανώς τον έφαγε το σκοτάδι κάτω από ανεξακρίβωτες συνθήκες και έμεινε ο Καρλομάγνος ως αναμφισβήτητος κυβερνήτης του Φραγκικού Βασιλείου. Πρώτο του έργο ήταν να επιδοθεί στην εξαφάνιση των υπολειμμάτων της πρώην Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας στη Βόρ. Ιταλία και Ισπανία κάτι που οι διάδοχοι του στις Βρυξέλλες και Βόννη δεν παραλείπουν ως σήμερον με τη στάση τους σε βάρος των νοτίων.
Εκχριστιάνισε επί ποινή θανάτου πολλούς λαούς στα ανατολικά και όχι μόνον. Στο Βερντέν της Κάτω Σαξονίας προέβη στη διαβόητη σφαγή 4.500 αιχμαλώτων. Το έργο ακολούθησαν πιστά το Γ’‘Ράιχ στον Β’Π.Π και πρόσφατα η γερμανοκρούμενη Ε.Ε σε βάρος της Ελλάδος με την επιβολή των φρικτών Μνημονίων. Ο Αλέξανδρος ποτέ δεν έκανε σφαγή αιχαμαλώτων και γυναικοπαίδων. Το 800 στέφθηκε "αυτοκράτορας" από τον Πάπα Λέοντα Γ΄.
Ονομάστηκε «Πατέρας της Ευρώπης» (pater Europae), διότΙ ένωσε το μεγαλύτερο μέρος της Δυτικής Ευρώπης, για πρώτη φορά μετά τη διάλυση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Το έργο ενοποιήσεως της Ευρώπης συνεχίζει το Ράιχ το οποίον διεκδικεί την ηγεμονία των λοιπών λαών της Ευρώπης (Κάιζερ, Χίτλερ, Ε.Ε). Θεωρείται ότι έδωσε ώθηση στην Καρολίγγεια πολιτιστική και πνευματική Αναγέννηση εντός της Καθολικής Εκκλησίας. Εξ όσων είναι γνωστά η Ευρώπη ουδεμία πολιτιστική πρόοδο σημείωσε στον Μεσαίωνα. Η Ευρωπαϊκή Αναγέννηση ξεκίνησε με τη μετάγγιση του Ελληνικού Πνεύματος μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης και πτώση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.
Ο Καρλομάγνος πέθανε το 814 μετά από 13 χρόνια σαν αυτοκράτωρ. Ετάφη στην αυτοκρατορική του πρωτεύουσα Άαχεν στη Γερμανία. Από τον 6ο αιώνα οι Φράγκοι της δυτικής Γερμανίας είχαν εκχριστιανισθεί. Επειδή οι βασιλιάδες έμεναν άπρακτοι και οι αυλάρχες και οι σύμβουλοι διαχειρίζονταν τα βασίλεια, το 687 ο Πιπίνος του Χέρσταλ, αυλάρχης του παλατιού της Αυστρασίας (περιοχή του Ρήνου), έδωσε τέλος στη διαμάχη μεταξύ διάφορων βασιλιάδων και των αυλαρχών τους με τη νίκη του στο Τερτρύ και έγινε ο μοναδικός κυβερνήτης ολόκληρου του Φραγκικού βασιλείου. Τον Πεπίνο του Χέρσταλ διαδέχθηκε τελικά ο νόθος γιος του Κάρολος, αργότερα γνωστός ως Κάρολος Μαρτέλος.
Ο Πιπίνος σφετεριστής της Μεροβύγγιας Μοναρχίας.
Για να συγκρατήσουν τις αποσχιστικές τάσεις στην περιφέρεια του βασιλείου, το 743 τα αδέρφια τοποθέτησαν στο θρόνο το Χιλδέριχο Γ΄, που έμελλε να είναι ο τελευταίος Μεροβίγγειος βασιλιάς. Το 750 ο Πιπίνος εξελέγη από μια συνέλευση των Φράγκων, χρίσθηκε από τον αρχιεπίσκοπο και πρόβαλε στο γραφείο του βασιλιά. Χαρακτηρίζοντας το Χιλδέριχο Γ΄ ως «ψευδοβασιλιά και με τη συνεργασία του Πάπα Ζαχαρία σφετερίστηκε το θρόνο. Έτσι η Μεροβίγγεια δυναστεία αντικαταστάθηκε από την Καρολίγγεια, που πήρε το όνομά της από τον πατέρα του Πιπίνου, Κάρολο Μαρτέλο. Ο Πιπίνος με τους Πάπες (με τον πάπα Ζαχαρία και μετά με τον Στέφανο Β’) έκανε διάφορες μηχανορραφίες εξυπηρετώντας την εξάπλωση της μοναρχίας του, ο δε Πάπας τα συμφέροντα του θρόνου του.
Ιδού γιατί η Ε.Ε δεν βρίσκει την ταυτότητα της
Το υπό τους Καρολίγγειους Φραγκικό βασίλειο εξαπλώθηκε στο μεγαλύτερο μέρος της Δυτικής Ευρώπης, και η διαίρεσή του αποτέλεσε τη βάση της σημερινής Γαλλίας και Γερμανίας. Οι θρησκευτικές, πολιτικές και καλλιτεχνικές εξελίξεις της Φραγκίας, άφησαν καθοριστικό αποτύπωμα στο σύνολο της Ευρώπης. Διαμορφώθηκαν στην Ευρώπη δύο διαφορετικοί κόσμοι. Αυτός της Φραγκίας και ο άλλος ο Ελληνο-ρωμαϊκός (βορράς-νότος)
Η αυθαίρετη στέψη του Καρλομάγνου σαν αυτοκράτορα
Αυτή αναζωπύρωσε την αντίθεση των δύο Αυτοκρατοριών και Εκκλησιών (ανατολικής και δυτικής). Ο Καρλομάγνος θεωρούσε τον εαυτόν του σαν ανανεωτή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας που είχε φανερά ξεπέσει σε υποβάθμιση υπό τους Βυζαντινούς. Προτιμούσε τον τίτλο Karolus serenissimus Augustus a Deo coronatus magnus pacificus imperator Romanum gubernans imperium («Κάρολος, ο γαληνότατος Αύγουστος, εστεμμένος από το Θεό, ο μέγας, ειρηνικός αυτοκράτορας κυβερνών τη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία») και όχι («Αυτοκράτορας των Ρωμαίων» καθόσον η αυτοκρατορία του ήταν πλέον Φραγκική).
Το 813 ο Καρλομάγνος έστεψε το γιό του Λουδοβίκο αυτοκράτορα. Κάλεσε το Λουδοβίκο τον Ευσεβή, βασιλιά της Ακουιτανίας (σημερινής Γαλλίας), το μοναδικό επιζώντα νόμιμο γιο του και τον έστεψε αυτοκράτορα λίγο πριν πεθάνει τον επόμενο χρόνο στις 21/1/814. Η αυτοκρατορία του διατηρήθηκε στο σύνολό της μόνο για μια ακόμη γενιά. Η διαίρεσή της, σύμφωνα με τα έθιμα, μεταξύ των γιων του Λουδοβίκου, μετά το θάνατο του πατέρα τους, έθεσε τα θεμέλια των νεότερων κρατών, Γαλλίας και Γερμανίας και της μεταξύ τους έχθρα.
O Καρλομάγνος το πρότυπο του ιππότη.
Θεωρείτο ένας από τις εννέα μυθικές προσωπικότητες που αντιπροσώπευαν τα ιδεώδη του ιπποτισμού, όπως καθιερώθηκαν το Μεσαίωνα και περιελάμβαναν τρεις ειδωλολάτρες (Έκτορας, Αλέξανδρος ο Μέγας και Ιούλιος Καίσαρ), τρεις Εβραίους (Ιησούς του Ναυή, Δαβίδ και Ιούδας ο Μακκαβαίος) και τρεις Χριστιανούς (Βασιλιάς Αρθούρος, Καρλομάγνος και Γοδεφρείδος του Μπουιγιόν), Όμως δε φέρθηκε ιπποτικά προς τους επι μέρους βασιλείς και φεουδάρχες τους οποίους υπέταξε στο θρόνο του.
Ασήμαντο το πολιτιστικό έργο της εποχής του
Αυτό συνοψίζεται στα έργα του αυτοκράτορα με τη Ρέουσα Γενειάδα της φήμης του Ρολάνδου και του ιστορικού διοικητή των συνόρων με τη Βρετάνη Ρολάνδου και των ιπποτών που είναι ανάλογα με τους ιππότες της Στρογγυλής Τραπέζης της αυλής του Βασιλιά Αρθούρου.
Είχε αναγνωρισθεί άγιος αλλά αμφισβητήθηκε
Όμως η αγιοποίηση του δεν αναγνωρίστηκε από την Αγία Έδρα του Λατερανού το 1165. Στη Θεία Κωμωδία το πνεύμα του Καρλομάγνου εμφανίζεται στο Δάντη στον Ουρανό του Άρη, μεταξύ των άλλων «αγωνιστών της πίστης».
Τελικά υπέκυψε στον Πάπα
Αρχικά Καρλομάγνος έδειξε την αντίθεσή του στο δόγμα «Filioque (και εκ του Υιού)» και έβαλε να χαράξουν το αρχικό κείμενο στα Ελληνικά και στα Λατινικά σε δύο βαριά θωράκια, που τοποθετήθηκαν στη Βασιλική του Αγίου Πέτρου. Το 809-810 ο Καρλομάγνος συγκάλεσε μια εκκλησιαστική σύνοδο στο Άαχεν, που επιβεβαίωσε το «Filioque» στο Σύμβολο της Πίστεως.
Το Διεθνές Βραβείο Καρλομάγνου
Στην πόλη του Άαχεν έχει καθιερωθεί από το 1949 ένα διεθνές βραβείο (που λέγεται Karlspreis der Stadt Aachen) προς τιμή του Καρλομάγνου. Απονέμεται κάθε χρόνο σε «προσωπικότητες που έχουν προωθήσει την ιδέα της δυτικής Ευρώπης». Το βραβείο έχουν λάβει ο Κόμης Ρίχαρντ Κουντενχόβε-Καλέργκι, ιδρυτής του Πανευρωπαϊκού κονήματος, ο Αλτσίντε ντε Γκάσπερι, ο Ουίνστον Τσώρτσιλ και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. (αμφιλεγόμενο και ολοκληρωτικό το έργο του Καλέργη. Όσον αφορά στην συμβολή του Κ. Καραμανλή στην Ευρώπη θεωρείται θετική με την ένταξη της Ελλάδος στους κόλπους της, αρνητική όμως για τους Έλληνες ένεκα των δυσβάστακτων όρων εισδοχής)
Συνοψίζοντας το έργο του Καρλομάγνου διαπιστώνουμε ότι:
α/ Η συνένωση των διασκορπισμένων Γερμανικών κρατιδίων της εποχής δεν έγινε επί τη βάσει αρχών οι οποίες εγγυούνταν συνέχεια και ευημερία. Και απόδειξη τούτου ότι διαλύθηκε από τους εγγονούς του.
β/. Ο ιπποτισμός στην Ευρώπη χαρακτηρίζεται από το συνδυασμό των δύο στοιχείων, της φεουδαρχίας και των υπηρεσιών ως έφιππος μισθοφόρος πολεμιστής. Ο ιππότης είναι άτομο στο οποίο έχει απονεμηθεί ο τιμητικός τίτλος του ιπποτισμού από μονάρχη ή άλλον ηγέτη για την εξυπηρέτηση της χώρας, ως στρατιώτη. Η λέξη πρωτοεμφανίζεται στην Ομήρου Ιλιάδα ως επίθετο του Νέστωρος, "ιππότα Νέστωρ". Επομένως ο Καρλομάγνος δεν εισήγαγε ανανεωτικές ιδέες στην αυτοκρατορία του αλλά αναχρονιστικές.
Δεν δικαιολογείται η προβολή του Καρλομάγνου σαν πατέρας της Ε.Ε
Λησμόνησαν την πανάρχαια και λαμπρή ιστορία που τους εξανθρώπισε προς χάριν ενός άριστου ιππότη μονάρχη. Ακόμη και η συνένωση της Ευρώπης ήταν πρόσκαιρη όσο διήρκεσε η θητεία δύο αυτοκρατόρων. Αντίθετα, τα ιδανικά της δημοκρατίας, οι Ολυμπιακοί αγώνες και οι Ελληνικές αξίες ενώνουν όλους τους λαούς, ανεξάρτητα χρώματος, γένους, θρησκευτικών πεποιθήσεων, φιλοσοφικών απόψεων. Το πολιτιστικό και πνευματικό έργο της εποχής του Καρλομάγνου δεν εμφανίζεται διότι απλώς δεν υπάρχει και εκείνο που εμφανίζεται είναι σκέτο μεσαιωνικό και θεοκρατικό σκοτάδι.
Διεστραμμένοι οι εγκέφαλοι των Βόρειο- Ευρωπαίων για να μην αντιλαμβάνονται ότι το δημοκρατικό και πολιτιστικό υπόβαθρο της Ευρώπης είναι η Αρχαία Ελλάδα, το Ελληνικό Πνεύμα και γενικότερα ο Ελληνο-ρωμαϊκός Πολιτισμός. Η σημερινή «Ευρωπαϊκή Ιστορία» είναι ένα έκτρωμα άξιο πρωτόγονων, άξεστων και βάρβαρων λαών όπως ήταν τα φραγκικά φύλα που ήρθαν από την Κεντρική Ασία στην Ευρώπη. Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει ανάγκη να φτιάξει ένα Μουσείο. Εκείνο όμως θα πρέπει να αρχίζει από την Ελλάδα τη μήτρα επτά (7) Πολιτισμών (Προκατακλυσμιαίου, Μινωικού, Μυκηναϊκού, Κλασικού, Αλεξανδρινού, Βυζαντινού και της Ευρωπαϊκής Αναγέννησης). Να περιλάβει την Ελληνο- Ρωμαϊκή εποχή και τον Ελληνο-Χριστιανικό Πολιτισμό. Χωρίς αυτά τα θεμέλια το Ευρωπαϊκό οικοδόμημα είναι σαθρό και θα πέσει να μας πλακώσει.
Από την Ελλάδα ξεκινάει η παγκόσμια ιστορία. Αυτό αποδεικνύεται από τα κάτωθι ερανίσματα των κορυφαίων πνευματικών ηγετών της Ευρώπης, οι οποίοι διεκήρυξαν:
Γκαίτε: «ότι είναι ο νους και η καρδιά για τον άνθρωπο είναι για την ανθρωπότητα η Ελλάδα»
Σνάιτερ: «…ότι έχει αποκτήσει ο εικοστός αιώνας το οφείλει στην Ελλάδα»
Εγγελος: « ..η φύση και το πνεύμα μόνο δια των διδασκαλιών του Πλάτωνος δύνανται να κατανοηθούν»
Σέλει: «Είμαστε όλοι Έλληνες»
Σίλερ,: «..ότι και τίποτα άλλο να μην υπήρχε εκ της Ελλάδος ο Παρθενών είναι αρκετός κατά τον πιο εύλογο τρόπο να μας πείσει ότι τη χώρα αυτή την κατοικούσε ένας μεγάλος λαός»
Βιλάμοβιτς: «Οι Έλληνες ποτέ δεν υπήρξαν κατακτηταί αλλά πάντοτε υπήρξαν αναμορφωταί και ελευθερωταί»
Τολστόι: «…ότι το αληθινό και απέριττα ωραίο έχει γεννηθεί είναι Ελληνικό» και ακόμη «χωρίς ελληνομάθεια δεν υπάρχει παιδεία»
Πωλ Ελυάρ: «… υπάρχουν οι Έλληνες και εμείς όλοι οι άλλοι»
Οκτάβιος Παζ: «..χωρίς την κληρονομιά της κλασικής Ελλάδος δεν θα υπήρχαμε. Και με αυτό εννοώ ότι για μένα η κληρονομιά της Ελλάδος είναι ζωντανή»
Εγγελος: « ..ούτε εγεννήθη έκτοτε παρόμοιος νους σαν τον Αριστοτέλη, ούτε θα γεννηθεί, αλλά ούτε και χρειάζεται να γεννηθεί»
Μαρξ : «ο Αριστοτέλης είναι ο γιγάντιος νους»
Νίτσε: «..οι Έλληνες είναι εκείνοι που έφεραν τον άνθρωπο μακρύτερα» «Οι Έλληνες ακτινοβολούν με μια λάμψη δυνατότερη παρά ποτέ» «οι νεώτερες γενιές δεν προσέφεραν τίποτα το ουσιαστικό»
Σέλλευ: «..όλοι είμαστε Έλληνες , οι νόμοι μας , η φιλολογία μας ,η θρησκεία μας, οι τέχνες μας. Όλα έχουν τις ρίζες τους στην Ελλάδα. Η μορφή και το Πνεύμα του ανθρώπου έφτασαν στην τελειότητα στην Ελλάδα κλπ»
Φρονώ ότι η απάντηση των σοφών της Ευρώπης θα αποτρέψει άλλα τερατουργήματα όπως η « Ιστορία της Ευρώπης». Η Ευρώπη πρέπει να βρει τις ρίζες του Ελληνο-Ρωμαϊκού Πνεύματος για να βγει από την σημερινή διαίρεση, πνευματική ομίχλη και ιδεολογική καταχνιά στου πραγματικού πολιτισμού την ξαστεριά.
(18/4/24)
Αμφικτύων
*Αμφικτύων είναι ο Υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης
Συγγραφεύς, Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών
amphiktyon@gmail.com
.jpeg)
